Θεραπευτική προσέγγιση Gestalt

https://www.gestaltfoundation.gr/index.php/el/gestalt-foundation/therapeutiki-proseggisi-gestalt

Το μυστικό της ευτυχίας είναι να αγαπάς τους ανθρώπους

“…Η ευτυχία, λένε, είναι μια πεταλούδα που όσο την κυνηγάς σου ξεφεύγει. Και με το που θα ηρεμήσεις, θα έρθει και θα καθήσει πάνω σου. Οι ψυχολόγοι την ονομάζουν «χαμένη Ατλαντίδα των συναισθημάτων», αφού όλοι λένε ότι υπάρχει, αλλά κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς να ψάξει για να τη βρει…”

Searching The Meaning Of Life! (S.T.M.O.L)

photo by DesPin

Το μυστικό της ευτυχίας είναι να αγαπάς τους ανθρώπους – Γιατί η ύλη, η δόξα και το σεξ δεν αρκούν για να σε κάνουν ευτυχισμένο.

Η ευτυχία, λένε, είναι μια πεταλούδα που όσο την κυνηγάς σου ξεφεύγει. Και με το που θα ηρεμήσεις, θα έρθει και θα καθήσει πάνω σου. Οι ψυχολόγοι την ονομάζουν «χαμένη Ατλαντίδα των συναισθημάτων», αφού όλοι λένε ότι υπάρχει, αλλά κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς να ψάξει για να τη βρει.

Και οι οικονομολόγοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το χρήμα μπορεί να τη δελεάσει, αλλά δεν είναι ικανό να την κατακτήσει. Η αναζήτηση της ευτυχίας, ένα πρακτικό πρόβλημα με εκατομμύρια θεωρητικές λύσεις, ακόμη περισσότερες έρευνες σχετικά με το αχαρτογράφητο ανθρώπινο συναίσθημα και καμία χειροπιαστή απόδειξη, εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο των αιτημάτων της εποχής. Προτού την αναζητήσουμε, όμως, καλό θα είναι να την ορίσουμε.

View original post 1,607 more words

“έφυγε” αυτός που μίλησε για το πως «γράφεται» πάνω στο σώμα η προσωπική ιστορία του ατόμου — Μανίνα

” Με τα «Ζήτω» και τα «Κάτω» που φωνάζεις, ανθρωπάκο, δε σιμώνεις κοντύτερα στο στόχο σου, ούτε βήμα. Πάντα νόμιζες ότι μπορούσες να διαφυλάξεις την ελευθερία σου «στήνοντας κάποιους στον τοίχο». Κοίτα καλύτερα να στηθείς μπροστά σε κάνα καθρέφτη…” [ Βίλχελμ Ράιχ, από το βιβλίο ” Άκου, ανθρωπάκο” ] Πέθανε μόλις στα 60 του, […]

via “έφυγε” αυτός που μίλησε για το πως «γράφεται» πάνω στο σώμα η προσωπική ιστορία του ατόμου — Μανίνα

“έφυγε” αυτός που μίλησε για το πως «γράφεται» πάνω στο σώμα η προσωπική ιστορία του ατόμου — Μανίνα

” Με τα «Ζήτω» και τα «Κάτω» που φωνάζεις, ανθρωπάκο, δε σιμώνεις κοντύτερα στο στόχο σου, ούτε βήμα. Πάντα νόμιζες ότι μπορούσες να διαφυλάξεις την ελευθερία σου «στήνοντας κάποιους στον τοίχο». Κοίτα καλύτερα να στηθείς μπροστά σε κάνα καθρέφτη…” [ Βίλχελμ Ράιχ, από το βιβλίο ” Άκου, ανθρωπάκο” ] Πέθανε μόλις στα 60 του, […]

via “έφυγε” αυτός που μίλησε για το πως «γράφεται» πάνω στο σώμα η προσωπική ιστορία του ατόμου — Μανίνα

Τα όνειρα μας, εκπαιδεύοντας τον εαυτό μας για θαύματα… (ΜΕΡΟΣ 1)

Μέρες Παράξενες...

Τα όνειρα είναι όνειρα δεν γίνεται να τα χωρίσουμε σε κατηγορίες μπορούμε όμως να τα κατατάξουμε ως προς την διαύγεια-αληθοφάνεια τους.

View original post 6,823 more words

Ἀθανάσιος Θ. Γκράβαλης: Οἰδίποδας

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι

  

 

  

Ἀ­θα­νά­σιος Θ. Γκρά­βα­λης 

  

Οἰ­δί­πο­δας

  

Η­ΤΙΑ­ΝΑ Η­ΤΑΝ ἡ Βγέ­νι­κου, μὰ στὸ νάρ­θη­κα τῆς ἐκ­κλη­σί­ας δὲν στά­θη­κε πο­τὲς γιὰ νὰ ἁ­πλώ­σει χέ­ρι κι οὔ­τε στὶς πόρ­τες πα­ρα­στό­λια­σε*. 

         Πά­γαι­νε στὴν ἐκ­κλη­σιὰ γιὰ νὰ κά­νει τὸ σταυ­ρό της μο­νά­χα. Ἦ­ταν τα­χτι­κὴ στὸν σπερ­νὸ καὶ στὴ λει­τουρ­γί­α ἀ­π’ τὸν ὄρ­θρο κι εἶ­χε μα­ζί της πάν­τα καὶ τὸ μου­ρό της τοὺ Νι­κου­λέ­λι. Τὴν ὥ­ρα ποὺ ὁ πα­πὰς περ­νοῦ­σε τ’ ἅ­για κι ἔ­λε­γε τὸ «Πάν­των ἡ­μῶν», τοὺ Νι­κου­λέ­λι ξα­πλω­νό­τα­νε πλα­τὺ μα­κρὺ ἀ­πά­νω στὰ μάρ­μα­ρα κι ἡ πα­πὰς τὸ δι­α­σκε­λοῦ­σε. Καὶ σὰν ἔ­λε­γε τὸ Βαγ­γέ­λιο ἡ πα­πάς, πά­λι τοὺ Νι­κου­λέ­λι ἔ­σκυ­βε μπρο­στά του ὥ­σπου ν’ ἀ­κουμ­πή­σει τὸ κε­φά­λι του στὸ βι­βλί­ο. 

        Τὴ Βγέ­νι­κου τὴν ξέ­ρα­νε οὗ­λοι, καὶ στὸ μα­χα­λὰ καὶ πα­ρα­μά­χα­λα. 

        Χή­ρα πρὶν χρό­νια εἶ­χε ἀ­κό­μη τὶς πα­λι­ές της ‘­μορ­φι­ές. 

        Δου­λειά της ἦ­ταν νὰ γυ­ρί­ζει. Ἀ­π’ τὸ πουρ­νὸ ἴ­σα­με τὸ βρά­δυ πά­γαι­νε στὰ σπί­τια. Ἔ­κα­νε χου­σμέ­τια*. Ἔ­παιρ­νε λά­δι ν’ ἀ­νά­ψει κα­νὲ…

View original post 661 more words

Το τυφλό σοκάκι

THE PRESSROOM Blog H MetaNEWS ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Του ΗΛΙΑ ΚΑΦΑΟΓΛΟΥ→ εξ αγχιστείας/ σχόλιο[@]→{adaboulaki@yahoo.gr}

«Αν κάποιος ήθελε να σε ζωγραφίσει, Παρθένε,/    θα χρειαζόταν το φως των άστρων και όχι των χρωμάτων, / ώστε, σαν Πύλη του Φωτός, να σε ζωγραφίσει με φως· / όμως τα ουράνια σώματα δεν υπακούουν στα λόγια των θνητών·/ με όσα μας εκχώρησαν οι νόμοι της ζωγραφικής και η φύση, με αυτά ο άνθρωπος θα σε ιστορήσει και θα σε ζωγραφίσει».

Στο επίγραμμα που μόλις διαβάσαμε, σε μετάφραση Παναγιώτη Αγαπητού και Μάρτιν Χίντερμπεργκερ, ο Κωνσταντίνος Ρόδιος  (γεν. περίπου στα 880), τελικός επιμελητής του χειρογράφου που συμβατικά ονομάζουμε Παλατινή Ανθολογία, μας ειδοποιεί για την αδυναμία να απεικονίσουμε την Παναγία, τον άρρητο και άυλο θείο κόσμο με υλικά χρώματα, να δώσουμε υλική υπόσταση στο άφατο.

View original post 1,076 more words

Αντόνιο Πόρτσια, Voces (Φωνές)

To Koskino

307
Οι αλυσίδες που μας δένουν πιό σφιχτά
είναι οι αλυσίδες που έχουμε σπάσει.

403
το βαθύ, Όταν το δείς σε βάθος, είναι επιφάνεια.

370
ο φόβος μήπως είμαστε ο εαυτός μας μας φέρνει,
σχεδόν πάντα μπροστά στον καθρέφτη.

173
σε βεβαιότητες φτάνει κανείς μόνο πεζοπορώντας.

145
Ο,τι δεν μπορει να υπάρξει ,είναι σχεδόν πάντα
αποδοκιμασία για ό,τι μπορεί να υπάρξει.

137
Ο,τι δεν εξημερώνεται στον άνθρωπο ,δεν είναι το κακό
που έχει μέσα του είναι το καλό.

83
Οποιος δεν κατοικεί μόνο σ΄αυτή τη γη,
δεν την πολυχρειάζεται αυτή τη γή.

Αντόνιο Πόρτσια
Voces
μετάφραση Ε.Χ Γονατάς
εκδ.στιγμή

##Ο Αντόνιο Πόρτσια γεννήθηκε το 1886 στην Καλαβρία όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Πολύ νέος μετανάστευσε στην Αργεντινή και εγκαταστάθηκε στο Μπουένος Αιρες μέχρι το θανατό του το 1968.
Ανθρωπος απλός, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, άσκησε πολλά και διαφορετικά επαγγέλματα (κεραμουργός, ξυλουργός, εργάτης τυπογραφείου κτλ) και έγραψε ένα και μοναδικό μικρό…

View original post 20 more words

116. Ο Βελλερεφόντης άφησε απογόνους

Χαρτογράφος - Ιστολόγιο μελέτης και διασκεδαστικής ελευθερίας

Οι μυθολογικές παραμυθίες ήταν ανέκαθεν μια εστία φαντασίωσης, να ταξιδέψουμε και να διδαχθούμε απ’  τα άπιαστα. Η γλύκα είναι να κινάς το νήμα της ιστορίας απ΄την αρχή και να τραβάει, να τραβάει, ώσπου να κοιμηθούν τα παιδιά. Η παιδούλα Μαρία να γίνει 6, 16, 36 και να συνεχίζει να αλαργεύει στα καταρτιών τις δέστρες

Μια φορά κι έναν αρχαίο καιρό λοιπόν, η Δανάη ήταν μοναχοπαίδι του βασιλιά του Άργους Ακρίσιου. Να όμως που ο χρησμός έλεγε πως ο εγγονός του  θα τον σκότωνε, κι έτσι την φυλάκισε τη θυγατέρα του σ’ ένα σκοτεινό μπουντρούμι. Ο Δίας μες στην τσαχπινιά, ζήλεψε την ομορφιά της κι αφού μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή, μπήκε από τις χαραμάδες στο κελλί για να ζευγαρώσουνε και ν’ ανθίσει

View original post 544 more words

Célestin Freinet, θεσμική και κριτική παιδαγωγική: Μόλις κυκλοφόρησε.

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ

Célestin Freinet, θεσμική και κριτική παιδαγωγική

Επιμέλεια: Σοφία Λάχλου, Χαράλαμπος Μπαλτάς, Δέσποινα Καρακατσάνη

Σχήμα 17Χ24 • 416 σελίδες • Τιμή 20 ευρώ • ISBN 978-960-9797-61-0

Σε απάντηση στην κρίση που βιώνει η κοινωνία μας και στον αντίποδα της σχολικής βίας και παραβατικότητας, του ανταγωνισμού και της σχολικής διαρροής είναι επιτακτική η ανάγκη για μια διαφορετική παιδαγωγική με κοινωνικο-πολιτικό εκπαιδευτικό όραμα, για ένα σχολείο ανοικτό και συνεργατικό, ένα σχολείο-κοινότητα όπου να αναπτύσσονται καθημερινά η ελευθερία, η δημοκρατία, η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η ισότητα και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα – όχι ως γνώση αλλά ως καθημερινό βίωμα, όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες να αναπτύσσονται ολόπλευρα για να γίνουν αυριανοί πολίτες με κριτική συνείδηση και χειραφέτηση. Η αδυναμία και το έλλειμμα των παραδοσιακών εκπαιδευτικών συστημάτων καταδεικνύουν αυτή την ανάγκη για μια διαφορετική παιδαγωγική, όπως είναι η παιδαγωγική του Célestin Freinet, η θεσμική και κριτική παιδαγωγική, με το σχολείο να αναπτύσσει πρωτίστως την…

View original post 206 more words